Maandag 11 februari
Blijf op de hoogte en volg Lot
11 Februari 2013 | India, Khajuraho
Helaas hebben we hier geen gratis internet, maar voor een slordige 3 euro per uur kun je het trage internet gebruiken. 3 euro is hier erg veel: voor 3 euro krijg je 6 flesjes cola in het restaurant. Om jullie een beetje het gevoel te geven hoe de verhoudingen hier liggen.
Toen we vanochtend opstonden, wisten we niet dat dit een dagje vol met dieren zou gaan worden. Harry was al om 6 uur uit de veren om foto’s te maken in het dorpje bij zonsopgang. Het bleek al erg druk te zijn op straat om kwart over 6. Mensen met bossen hout op hun hoofd die naar god weet waar getransporteerd werden. Overal kleine vuurtjes waar afval verbrand werd of waar mensen eten aan het maken waren. Hier kwam Harry 3 puppy’s tegen en hij kon het niet laten om voor Lot wat foto’s te maken. Zij vindt elk dier even schattig en denkt dat alle dieren sociaal contact zoeken met haar. Om 7 uur is Harry gaan hardlopen in de fitness ruimte in het hotel (erg lekker!!) Daarna zijn we ons gaan klaarmaken om met het busje naar Khajuraho te gaan. Na een week zijn we al heel wat gewend qua autorijden hier, maar vandaag sloeg alles. Hier in India maken ze van een tweebaansweg rustig een vierbaansweg. Ook inhalen terwijl er net een tegenligger aankomt, kan zonder ‘problemen’ hier. Toch valt het onveilige gevoel in de auto wel mee. De snelheden liggen wel een stuk lager dan in Nederland. Het ergste wat hier met een auto kan overkomen, is als de claxon niet meer werkt. Dat is de enige reden om de auto meteen te laten repareren. Onderweg zagen we weer bijzondere dingen. Er zijn hier veel meer fietsers en minder motoren. Wel hebben we weer meer vrouwen op een motor gezien (tot nu toe 3 vrouwen die een motor bestuurde en een vrouw een auto) Ook zie je hier meer ossenwagens. Kamelen zie je hier beduidend minder. Wat we wel zagen was dat er midden in een dorpje gebruik werd gemaakt van een olifant. Wat ik nog wel grappig vond, waren allemaal kleine kinderen in fietskarretjes. Er zaten ongeveer zes kinderen in een karretje en een man op de fiets ervoor. De chauffeur vertelde dat deze kinderen elke dag na school naar huis worden gefietst. Wat een luxe, voor de kinderen dan.
In Khajuraho aangekomen, hebben we gebruik gemaakt van de mogelijkheid om op safari te gaan. Ongeveer 20 kilometer verderop ligt een nationaal park, waar ook een beschermingsprogramma en een fokprogramma voor tijgers is. Uiteindelijk hebben we de tijgers niet gezien. We hebben wel veel dieren gezien, waaronder reusachtige krokodillen die we vanaf de motorboot heel goed konden bekijken. We hadden een hele bijzondere gids die om de 10 minuten vroeg of we (vooral Harry) happy waren. Hij vatte alles op als een persoonlijk compliment en bedankte dan altijd met thank you sir. Hij vroeg Harry (aan Lot besteedde hij erg weinig aandacht) of hij het niet te koud had. ‘Nee hoor, lekker zo’. En zijn antwoord…. Thank you sir! Of wanneer hij aan Harry vroeg of de foto was gelukt en Harry zei dat de foto mooi was geworden, dan kregen we steevast te horen…. Thank you sir. Ze doen hier alles voor hun fooi.
Teruggekomen in het hotel zijn we dit verslag gaan schrijven, foto’s gekopieerd en ons opgeknapt. Nu gaan we eten en daarna proberen we dit verslag te plaatsen.
Toen we vanochtend opstonden, wisten we niet dat dit een dagje vol met dieren zou gaan worden. Harry was al om 6 uur uit de veren om foto’s te maken in het dorpje bij zonsopgang. Het bleek al erg druk te zijn op straat om kwart over 6. Mensen met bossen hout op hun hoofd die naar god weet waar getransporteerd werden. Overal kleine vuurtjes waar afval verbrand werd of waar mensen eten aan het maken waren. Hier kwam Harry 3 puppy’s tegen en hij kon het niet laten om voor Lot wat foto’s te maken. Zij vindt elk dier even schattig en denkt dat alle dieren sociaal contact zoeken met haar. Om 7 uur is Harry gaan hardlopen in de fitness ruimte in het hotel (erg lekker!!) Daarna zijn we ons gaan klaarmaken om met het busje naar Khajuraho te gaan. Na een week zijn we al heel wat gewend qua autorijden hier, maar vandaag sloeg alles. Hier in India maken ze van een tweebaansweg rustig een vierbaansweg. Ook inhalen terwijl er net een tegenligger aankomt, kan zonder ‘problemen’ hier. Toch valt het onveilige gevoel in de auto wel mee. De snelheden liggen wel een stuk lager dan in Nederland. Het ergste wat hier met een auto kan overkomen, is als de claxon niet meer werkt. Dat is de enige reden om de auto meteen te laten repareren. Onderweg zagen we weer bijzondere dingen. Er zijn hier veel meer fietsers en minder motoren. Wel hebben we weer meer vrouwen op een motor gezien (tot nu toe 3 vrouwen die een motor bestuurde en een vrouw een auto) Ook zie je hier meer ossenwagens. Kamelen zie je hier beduidend minder. Wat we wel zagen was dat er midden in een dorpje gebruik werd gemaakt van een olifant. Wat ik nog wel grappig vond, waren allemaal kleine kinderen in fietskarretjes. Er zaten ongeveer zes kinderen in een karretje en een man op de fiets ervoor. De chauffeur vertelde dat deze kinderen elke dag na school naar huis worden gefietst. Wat een luxe, voor de kinderen dan.
In Khajuraho aangekomen, hebben we gebruik gemaakt van de mogelijkheid om op safari te gaan. Ongeveer 20 kilometer verderop ligt een nationaal park, waar ook een beschermingsprogramma en een fokprogramma voor tijgers is. Uiteindelijk hebben we de tijgers niet gezien. We hebben wel veel dieren gezien, waaronder reusachtige krokodillen die we vanaf de motorboot heel goed konden bekijken. We hadden een hele bijzondere gids die om de 10 minuten vroeg of we (vooral Harry) happy waren. Hij vatte alles op als een persoonlijk compliment en bedankte dan altijd met thank you sir. Hij vroeg Harry (aan Lot besteedde hij erg weinig aandacht) of hij het niet te koud had. ‘Nee hoor, lekker zo’. En zijn antwoord…. Thank you sir! Of wanneer hij aan Harry vroeg of de foto was gelukt en Harry zei dat de foto mooi was geworden, dan kregen we steevast te horen…. Thank you sir. Ze doen hier alles voor hun fooi.
Teruggekomen in het hotel zijn we dit verslag gaan schrijven, foto’s gekopieerd en ons opgeknapt. Nu gaan we eten en daarna proberen we dit verslag te plaatsen.
-
12 Februari 2013 - 15:21
Paul Vaessen:
Hallo Lotte en Harry,
Ik had van Hettie deze site doorgekregen. Erg leuk om op deze manier getuige te zijn van jullie reisavonturen. Ook erg leuke foto's (bij de vorige reisverslagen)
PS:Harry, Ik ben helaas weer niet op je ingelopen bij de voetbalmanager. Thank you sir!
Gr. Paul -
13 Februari 2013 - 00:11
Linda:
Heyhey!
Ik heb net alle reisverslagen die ik nog niet gelezen had, achter elkaar gelezen.
Wat een ervaring moet het voor jullie zijn!
Ik kan niet wachten om alle foto's te zien en je verhalen te horen inplaats van te lezen.
Zodra je terug bent spreken we snel af en ja.... ik kom dan als vrouw zijnde gewoon op mijn fiets en maak dan veilig gebruik van de fietspaden. Geen tuktuk, kameel, olifant of een over vol geladen busje rijdend tegen het verkeer in. Wat een wereld van verschil.
Gr, Linda. -
13 Februari 2013 - 09:36
Hettie:
hallo Lot en Har,
Het blijft leuk om de verslagen te lezen. Ook voor jullie een leuke herinnering. Nu zit alles nog vers in je geheugen. De Carnaval hebben wij goed doorstaan. Alle kinderen zijn elke nacht veilig thuisgekomen, en moeders ook. Nu ben ik weer aan het werk. Hele fijne laatste dagen nog. Groetjes Hettie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
